Nowa usługa - elektrostymulacja VitalStim
Każdy rodzic pragnie jak najlepiej dbać o zdrowie i dobrą kondycję swojego dziecka. Niestety czasem zdarza się tak, że nie nad wszystkim jesteśmy w stanie zapanować pomimo wszelkich starań. Jedną z takich sytuacji jest charakterystyczne układanie się niemowlęcia w literkę „C”, czyli asymetria ułożeniowa. Czym ona jest?
Czym jest asymetria ułożeniowa?
Asymetria ułożeniowa to stan kliniczny, w którym możemy zaobserwować zaburzenia postawy, budowy ciała lub jego motoryki. Objawy te dotyczą struktur ciała, jego funkcji lub połączenia jednego i drugiego. Mogą dotyczyć całego ciała dziecka lub określonego obszaru. Asymetria występuje z różnym nasileniem, od przypadków łagodnych po ciężkie, które może wpływać na dalszy rozwój lub funkcjonowanie malucha. Cięższe przypadki często wymagają szerszej diagnostyki oraz odpowiednio dobranego postępowania fizjoterapeutycznego. Należy też pamiętać, że istnieje pojęcie asymetrii fizjologicznej, która trwa do ok. 6-8 tygodnia życia dziecka.
Przyczyny asymetrii ułożeniowej
Asymetria u maluszków może mieć wiele przyczyn, zaczynając od życia płodowego dziecka, a kończąc na działaniach świata zewnętrznego. Do najczęstszych przyczyn asymetrii zaliczamy:
Objawy asymetrii ułożeniowej
Pamiętając, że asymetria ułożeniowa fizjologiczna trwa do 6-8 tygodnia życia dziecka, a umiejętność przyjęcia symetrii przez dziecko pojawia się w 3 miesiącu życia dziecka, to występują objawy, które powinny zwrócić uwagę rodzica i zapalić lampkę ostrzegawczą. Należą do nich m.in.:
Krótkie wędzidełko podjęzykowe
Nieprawidłowości anatomiczne w obrębie aparatu mowy są uznawane za przyczynę powstawania trudności logopedycznych. Do tego typu problemów zaliczamy ankyloglosję - czyli zbyt krótkie wędzidełko podjęzykowe. Gdzie je znajdziemy? Wystarczy otworzyć buzię i unieść język wysoko do podniebienia. Wtedy zauważymy cienką strukturę łączącą język z dnem jamy ustnej. Wędzidełko podjęzykowe w normie nie powinno zaburzać funkcji w obrębie aparatu artykulacyjnego.
Objawy i skutki
Zbyt krótkie wędzidełko podjęzykowe ogranicza ruchomość języka, już od pierwszych dni życia, dlatego wczesna diagnoza wspiera rozwój dziecka. Przez zbyt krótkie wędzidełko dziecko może mieć problemy z:
Charakterystycznym objawem krótkiego wędzidełka podjęzykowego jest kształt serca na czubku języka, jednak nie zawsze jego brak świadczy o tym, że wędzidełko jest prawidłowe. Ze względu na zróżnicowanie w wyglądzie i budowie wędzidełko powinien ocenić specjalista. Wykona on badanie, pomoże ocenić warunki anatomiczne dziecka i przedstawi dalsze postępowanie, w tym zaleci frenotomię, czyli zabieg skrócenia wędzidełka podjęzykowego.
Czy zabieg jest konieczny?
Niestety nie ma innej drogi postępowania przy skróconym wędzidełku. Bez wykonania zabiegu np. frenotomii wędzidełko nie rozciągnie się, a trudności i skutki z nim związane będą stale wpływać na rozwój dziecka. Dlaczego tak się dzieje? Wędzidełko jest zbudowane z fałdu błony śluzowej zawierającej włókna kolagenowe typu I (podobnie jak ścięgna i więzadła nie podlegają rozciąganiu) oraz z włókien elastyny - odpornego na rozciąganie. Gwarantuje ono strukturom powrót do pierwotnej długości po ich odkształceniu.
Po zabiegu wędzidełko podjęzykowe wymaga odpowiedniej opieki i postępowania, dlatego bardzo ważny jest udział logopedy zarówno podczas diagnozy, przygotowania do zabiegu i po podcięciu. W poradni Infant specjalista udzieli wszystkich informacji, przekaże zalecenia i zaopiekuje się dzieckiem podczas terapii ankyloglosji.
Rdzeniowy zanik mięśni to choroba nerwowo-mięśniowa, ale o podłożu genetycznym. W wyniku obumierania motoneuronów ruchowych w rdzeniu kręgowym mięśnie nie są pobudzane do skurczów i rozkurczów, co prowadzi do ich zaniku. Chorzy borykają się z postępującą niepełnosprawnością. Dlatego tak ważne jest, aby interdyscyplinarny zespół specjalistów dobrał indywidualnie program rehabilitacji pacjenta.
Istnieje kilka typów rdzeniowego zaniku mięśni, ale warto zwrócić uwagę, że żaden z podtypów (wyjątek tu stanowi typ 0), nie stanowi już realnego zagrożenia dla życia dziecka, ze względu po pierwsze na dostępność leczenia, a po drugie na szybkość podania leków, gdyż w Polsce mamy dostępny program badań przesiewowych.
Rdzeniowy zanik mięśni (SMA) jest głównie uwarunkowany genetycznie. Oboje rodziców musi być nosicielami wadliwego genu SMN1. Prawdopodobieństwo wystąpienia choroby jest następujące: 25% - dziecko całkowicie zdrowe, 50% - dziecko podobnie jak oboje rodziców będzie nosicielem wadliwego genu, ale nie będzie prezentować objawów klinicznych, 25% - dziecko chore.
W przypadku ludzi zdrowych ilość kopi genu SMN1 to 2, które produkują taka ilość białka „survival of motor neuron” iż ilość białka produkowanego przez geny SMN2 pozostaje bez znaczenia. U pacjentów z rdzeniowym zanikiem mięśni sytuacja jest bardziej skomplikowana, ze względu na brak genów SMN1 produkcję białka przejmują geny SMN2, które są w ilości do 5 sztuk. Należy zaznaczyć, iż maksymalna liczba genów, które produkują białko nie pokrywa zapotrzebowania organizmu.
Objawy SMA do niedawna były warunkiem przyporządkowania do danego podtypu chorobowego. SMA typu 1 to były dzieci leżące, nie siedzące. SMA typu II dzieci siedzące, ale nie chodzące. SMA tylu III dzieci chodzące, IV typ to choroba wieku dorosłego. W tym momencie ze względu na dostępność leczenia oraz szybkość jego wdrożenia dzięki badaniom przesiewowym często dzieci nie prezentują objawów klinicznych, więc typ SMA opiera się na ilości występowania kopi genu SMN2.
Do niedawna ze względu na brak badań przesiewowych, diagnostyka rozpoczynała się po wystąpieniu pierwszych bądź kolejnych objawów tj. uogólniona hipotonia, zaburzenia oddychania, skąpa ilość ruchów, dalej obserwowalne były: oddech paradoksalny, zapadnięta klatka piersiowa, skolioza, przykurcze w kończynach, zaburzenia połykania. W Polsce od 2021 roku był wdrażany województwami program badan przesiewowych, w 2023 program ten obejmuje całe terytorium naszego kraju.
Pomoc dzieciom z SMA to przede wszystkim odpowiednie leczenie, a także stała rehabilitacja. Cały ten proces jest długotrwały oraz multidyscyplinarny. Codzienna fizjoterapia z ukierunkowaniem na metody specjalistyczne jak NDT Bobath czy Vojta, rehabilitacja oddechowa w celu utrzymania higieny układu oddechowego, a także zapobieganiu deformacja klatki piersiowej, praca z logopedą w celu terapii zaburzeń ssania-oddychania-połykania, terapia ręki, praca z psychologiem, pedagogiem, a także to co jest tak bardzo ważne w przypadku naszych pacjentów odpowiednio dobrane zaopatrzenie ortopedyczne.
Fizjoterapeuta dziecięcy to specjalista zajmujący się diagnostyką, profilaktyką oraz usprawnianiem dzieci, a także wspieraniem ich rozwoju ruchowego już od pierwszych dni życia i na każdym etapie dorastania. Jest to osoba posiadająca wyższe wykształcenie medyczne z zakresu fizjoterapii oraz szereg specjalistycznych kursów z zakresu pediatrii, aby jak najlepiej pomagać najmłodszym pacjentom.
Osoba taka potrafi ocenić rozwój psychoruchowy dziecka oraz w razie konieczności dobrać jak najlepszą i kompleksową terapię w celu usunięcia lub zminimalizowania skutków danej przypadłości
Każdy rodzic chce, aby dziecko rozwijało się w sposób prawidłowy. W związku z tym w sytuacjach ich niepokojących powinni zastanowić się nad możliwością konsultacji rozwoju ruchowego swojego dziecka z fizjoterapeutą, w celu uzyskania rzetelnych informacji na temat jego stanu zdrowia.
Gabinety fizjoterapeutyczne przyjmują dzieci w różnym wieku. Nie tylko wtedy, kiedy zostaną wykryte jakiekolwiek niepokojące objawy, ale również w celu upewnienia się, że rozwój ruchowy dziecka przebiega prawidłowo. Specjalista w tej dziedzinie zajmie się badaniem podmiotowym i przedmiotowym dziecka, a w razie potrzeby wdroży odpowiednią terapię.
Do fizjoterapeuty dziecięcego warto wybrać się m.in. w takich sytuacjach jak:
Wczesne wykrycie problemów i dopasowanie odpowiedniej terapii to szansa na zminimalizowanie skutków danej dolegliwości.
Fizjoterapeuta dziecięcy zajmuje się przede wszystkim diagnostyką, profilaktyką oraz doborem indywidualnej terapii do potrzeb pacjenta. Pełni też rolę edukacyjną oraz potrafi pomóc w doborze odpowiedniego sprzętu rehabilitacyjnego dla małych pacjentów.
Wczesne zgłoszenie się rodzica z dzieckiem do specjalisty pozwoli na szybką interwencję fizjoterapeutyczną oraz zajęcie się danym problemem, co może wpłynąć na spowolnienie lub zahamowanie skutków choroby, a nawet całkowite wyleczenie danego schorzenia.
Specjaliści w tej dziedzinie często wykorzystują specjalistyczne metody do pracy z małymi pacjentami np. metodę NDT-Bobath, metodę Vojty czy metodę PNF. Aby zmaksymalizować efekty ćwiczeń zawsze warto wybrać renomowaną poradnię rehabilitacyjną z dostępem do nowoczesnego sprzętu i wykwalifikowanej kadry ekspertów zajmujących się pracą z dziećmi.
Rehabilitacja oddechowa to przede wszystkim oczyszczanie drzewa oskrzelowego z zalegającej wydzieliny poprzez zastosowanie odpowiednich technik manualnych, a także z użyciem urządzeń wspomagających jak ssak czy asystor kaszlu. Należy pamiętać, że innym ważnym aspektem jest zapobieganie deformacjom klatki piersiowej. Mobilizacja pęcherzyków płucnych w celu poprawy wydolności oddychania, trening pracy przepony, nauka właściwego toru oddychania, a także właściwe podłoże do pracy logopedycznej to tylko niektóre zalety i korzyści rehabilitacji oddechowej
Rehabilitacja oddechowa swoje zastosowanie odnajduje przede wszystkim tam, gdzie nie ma odruchu kaszlu lub odruch kaszlu jest nieefektywny. Mukowiscydoza, SMA, BPD czy RSV wymagają znaczącego wspierania higieny układu oddechowego. Wspomaganie, kiedy układ oddechowy jest niedojrzały lub nierozwinięty, a także zmęczenie mięśni oddechowych w przebiegu chorobowym czy zapobieganie infekcjom układu oddechowego
Brak higieny układu oddechowego, wpływa po pierwsze na wzrost parametrów oporu oddechowego, po drugie jest przyczyną występowania częstych infekcji, po trzecie powoduje odebranie komfortu oddechowego małemu pacjentowi, a to co najważniejsze jest niebezpieczne dla zdrowia. Brak terapii oddechowej u dzieci chorujących pulmonologicznie wpływa na pogorszenie warunków oddychania, obniżenie parametrów oddechowych, a także na zmniejszenie możliwości adaptacyjnych płuc.
Deformacje klatki piersiowej typu zapadnięta klatka piersiowa bez terapii oddechowej będą powodować progres choroby, a musimy pamiętać ze klatka piersiowa jest również miejscem, gdzie znajduje się serce. Oczywiście część tych zaburzeń będzie miało tylko aspekt kosmetyczny, ale te poważniejsze będą powodować zaburzenia pracy rzutujące również na ten organ.
Zajmujemy się terapią oddechową traktowaną jako osobna terapia, ale także jako uzupełnienie innych terapii, wspomaganie pracy logopedy, przy terapii wad postawy czy jako nieodłączna część wentylacji mechanicznej dzieci.
Terapia oddechowa u dzieci do 3 roku życia jest zazwyczaj bierna, tzn. terapeuta używa rąk, czasami wspomagając się urządzeniami typu asystor kaszlu. Po 3 roku życia, a przed 6 jest zazwyczaj wspomagana, a w pełni aktywna jest po 6 roku życia, aczkolwiek należy pamiętać, że mamy tu do czynienia z indywidualnymi predyspozycjami dziecka zarówno tymi fizycznymi, jak i mentalnymi.
Poniedziałek - piątek 08:00-19:00
Sobota i Niedziela - zamknięte
ul. 11-go Listopada 2/4 lok. 3
Radom, 26-600
Projekt i marketing:
